Seyir deneyimi üzerinden pratikleştirdiği çocuk imgesini evrenselleştirebilen sinema, çocukluk kavramının sosyal inşasını gerçekleştirerek üzerinde yeniden düşünebilmemize olanak sağlar. Çocukluğu salt biyolojik bir kavram olarak ele almak onu anlamaya yetmez. Bir bilgi nesnesi ve öznesi olarak çocukluğu üreten sinematik temsillere ve bu temsillerle yeniden üretilen iktidar ilişkileri ve söylemlere de odaklanmak gerekir. Ontoloji, kimlik, aidiyet ve aile gibi birden fazla bağlama referansta bulunan çocuk imgesi
araştırmacılara önemli bir kavramsal tartışma zemini sunar. Bu noktada sinema perdesine yansıyan çocuk imgesini yapı bozuma uğratarak tüm katmanlarıyla analiz etmek oldukça önem kazanıyor.